Bahan teras buih yang biasa digunakan dalam FRP/CM ialah polivinil klorida (PVC), polistirena (PS), poliuretana (PUR), akrilonitril-stirena (SAN), polieterimida (Buih seperti PEI) dan polimetakrilimida (PMI), yang mana PS dan Buih PUR biasanya digunakan hanya sebagai bahan apungan dan bukannya penggunaan struktur. Pada masa ini, buih PVC telah hampir sepenuhnya menggantikan buih PUR sebagai bahan teras struktur, kecuali dalam beberapa struktur buih di tempat.

Tegasnya, bahan teras buih suhu tinggi struktur pertama yang digunakan dalam struktur sandwic anggota galas beban ialah penggunaan busa PVC terubah suai isosianat, atau PVC bersilang. Struktur sandwic pertama dengan teras buih PVC ialah kabin berpenebat haba. Proses pengeluaran PVC berpaut silang telah dicipta oleh Lindemann Jerman pada akhir 1930-an. Selepas Perang Dunia II, Perancis memasukkan proses itu dalam pembaikan perang, dan Kleber Renolit mula menghasilkan busa PVC bersambung silang Klegecell®, terutamanya beberapa buih berketumpatan rendah yang digunakan dalam produk kereta penebat haba.

Pada tahun 1950-an dan 1960-an, Kleber Relorette Plastics mengeluarkan lesen untuk pengeluaran busa PVC kepada beberapa syarikat Eropah. Dua lagi syarikat Amerika, B.F Goodrich dan Johns-Manville, turut membeli lesen untuk memulakan pengeluaran, tetapi berhenti selepas beberapa tahun. Apabila semua lesen pengeluaran telah tamat, proses pengeluaran PVC berpaut silang menjadi umum. Selepas memasuki tahun 1970-an, kebanyakan pengeluar asal Eropah berlesen juga telah menghentikan pengeluaran. Dua pengeluar utama ialah siri Divinycell® dan Klegecell® buih PVC daripada Diab dan siri buih PVC Hereex® daripada Airex.

Pada akhir 1940-an, Lindemann menggunakan gas bertekanan tinggi sebagai agen tiupan untuk mencipta busa PVC yang tidak diubah suai, juga dikenali sebagai busa PVC linear.

United Kingdom pertama kali membuat busa polistirena pada tahun 1943, dan pada tahun 1944, Dow Chemical Co., Ltd. dari Amerika Syarikat menghasilkan busa polistirena dalam kuantiti yang banyak melalui penyemperitan.

Semasa Perang Dunia II, penguji Jerman Bayer mengkaji tindak balas diisosianat dan sebatian hidroksil untuk menghasilkan buih tegar, salutan dan pelekat PUR. Pada tahun 1952, Bayer melaporkan hasil penyelidikan busa poliuretana fleksibel.